18.3.09

Σκατίτσες, οι

Χρόνος δεν υπάρχει αλλά από κάπου πρέπει να βγει ο ατμός. Μετά από μια μέρα κατα την οποία α) ο προϊστάμενος μου απέδειξε για άλλη μια φορά ότι το παιδικό του όνειρο ήταν να γίνει επιβλέπων σε κινέζικα βασανιστήρια κι ότι δεν έπαιξε το πουλάκι του όσο έπρεπε όταν έπρεπε β) ένας εφιάλτης από το παρελθόν που συχνά πρωταγωνιστεί κ στους εφιάλτες του παρόντος μου ανακοίνωσε ότι θα έρθει στο κυκλάδιτικο hideaway μου γ) έδωσα άλλη μια τηλεφωνική μάχη με τη μαμά μου γιατί δεν θελω να μπω στο τρένο με τις υπολοιπες "κοπέλες" της ηλικίας μου δ) χαλάστηκα με τον γκόμενό μου που ΠΑΛΙ δεν έχει λεφτά για να έρθει/κανουμε σχεδια/κανουμε κανα γαμημένο ταξίδι νομίζω ότι δικαιούμαι να ουρλιάξω και ν' αφήσω το ηλεκτρονικό μου δάκρυ να κυλήσει στο μπλογκομάντηλό μου. Ευτυχώς αυτή τη στιγμή στη μπανιέρα μου υπάρχει ο Λύο.

αουργκχ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου