17 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα μετά το χωρισμό

Αγαπημένη μου Αγάπη, ή έτσι νόμιζα ότι σε λέγαν


Με κομμένα τα πόδια μου στο ύψος των γονάτων, κάθομαι δίπλα στη σμπαραλιασμένη μου αξιοπρέπεια, την κατακερματισμένη μου υπερηφάνεια και ένα πακέτο χαρτομάντιλα zewasoft αρωματικά, που αποτελούν (και αυτό επιτείνει το φτηνό μου μεσημεριανό μελόδραμα) το μόνο πράγμα που άφησε στο σπίτι μου από τις μέρες της γρίπης του. Μέσα σε ένα τηλεφώνημα διάρκειας μόλις δεκατεσσάρων λεπτών, μπορείς να μάθεις ότι ο τύπος που θεωρούσες ερωτευμένο μαζί σου, μπορεί την Τετάρτη να σου λέει ότι είσαι η καλύτερη κοπέλα που του έτυχε ποτέ και το Σάββατο, λίγους τόνους πιο χαμηλά και με κάπως πιο απρόθυμο-αργόσυρτο, βαρύ και ασήκωτο, ψύχραιμο, απαθές τέμπο να σου ανακοινώνει τη λήξη της σχέσης σας, ενώ κάποια ανυποψίαστα και ανόητα δευτερόλεπτα πριν κοιτούσες μια βιτρίνα στην Τσιμισκή και σκεφτόσουν ότι έρχεται η άνοιξη, νόμιζες ότι θα τον συναντήσεις σε μισή ώρα το πολύ, γεμάτη (ηλίθια και πλέον ντροπιασμένη) χαρά, την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι νομίζουν ότι έχεις μια συνηθισμένη συζήτηση με το χαντς φρι σου, και απλώς έχεις σταματήσει στη μέση του δρόμου για να ακούσεις καλύτερα το συνομιλητή σου.
Θα ήθελα να έχω κι εγώ αυτό το μαγικό κουτί απ’ όπου μερικοί άνθρωποι ξετρυπώνουν καθωσπρέπει ύφος και αδιαφορία, το εκτοξεύουν προς τη σωστή κατεύθυνση κι έπειτα συνεχίζουν ψύχραιμα σταθερά βήματα σ’ ένα απαθώς ευδιάθετο γαλαξία, με χαριτωμένες ατάκες προς ευγενικούς υπαλλήλους περιπτέρων «Ένα πακέτο χαρτομάντιλα σας παρακαλώ, ευχαριστώ πολύ, καλή σας μέρα», για τα υπολείμματα της βασανίστριας γρίπης, με την καρδιά τους να χτυπάει στον πιο κουλ ρυθμό (είμαι κουλ, είμαι κουλ, είμαι τόσο διαολεμένα κουλ).
Θα σου μιλήσω γιατί ξέρω ότι δε θα μου πεις αυτά που αν ακούσω θα (ξανα)πεθάνω. Δε θα μου πεις ότι είναι ένας ανόητος και δεν αξίζει να ασχοληθώ άλλο μαζί του. Δε θα μου πεις, κάθε εμπόδιο σε καλό, θα γίνεις πιο δυνατή, πάμε για άλλα. Δε θα μου πεις θα βρεις άλλον καλύτερο και θα είσαι μια χαρά. Δε θα μου πεις να κάνω σόπινγκ θέραπι και να βγω το βράδυ να σαγηνεύσω ανυποψίαστα θύματα της τραγωδίας μου. Θα με πάρεις να πάμε για ποτό και θα με αφήσεις να πιω όσο θέλω, θα σκηνοθετήσουμε ανεπιτυχώς την απόπειρα αυτοκτονίας μου, τις απειλές της δήθεν εγκυμοσύνης μου, το δράμα ενός ξαφνικού ατυχήματός μου, τον τυχαίο ξυλοδαρμό του από μια ομάδα περαστικών και θα περάσουμε το βράδυ τραγουδώντας ηλίθια και όχι ηλίθια τραγούδια.
Γιατί δε θέλω να ξέρω αν είναι ηλίθιος ή όχι. Πριν μισή ώρα ήμουν το αγαπημένο του κορίτσι και ξαφνικά μετατράπηκα στο πιο δυστυχισμένο κορίτσι της Τσιμισκή, σε ένα κεραυνοβολημένο θύμα ενός ήρεμου χωρισμού, μιας πολιτισμένης κουλ συζήτησης, όπου μου ανακοινώθηκε η φαντασμαγορική νέα είσοδος ενός άλλου προσώπου στη ζωή του. Όμως μισό λεπτό. Ελπίζω να μου επιτραπούν μερικές αφελείς απορίες. Εάν την Τετάρτη ήμουν η χαριτωμένη βασίλισσα του ευλογημένου Πριγκιπάτου και το Σάββατο εκθρονίστηκα με μια συνοπτική τηλεφωνική κλωτσιά, τότε πότε έγινε η γνωριμία με τη διάδοχό μου; Μήπως ήμουν η ωραία Κοιμωμένη; Μήπως ο ψύχραιμος εραστής μου είχε σχεδιάσει την αποκαθήλωσή μου και τα λουλούδια και οι δάφνες μου ήταν αμήχανα γεμίσματα άδειων στιγμών; Αγαπημένη μου Αγάπη, δε θέλω να ακουστώ ηλίθια (αλλά μάλλον είμαι), μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις τι μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί όσο το σκέφτομαι αρχίζω και τα παίρνω πολύ άσχημα. Μήπως να τα κάνω τελικά όλα τα κλισέ του κόσμου; Μήπως να βάλω το ξώπλατο, να πασαλειφτώ με ρίμελ (sic), να καβαλήσω τα δωδεκάποντά μου και να βγω στα μαϊντανομάγαζα παρέα με τους καθωσπρέπει νυχτερινούς κυρίους που θα με κεράσουν Μoet σε μικρό μπουκαλάκι και θα μου ανάβουν το τσιγάρο, να κουνηθώ λίγο σε μονότονα κεφάτα τραγουδάκια που ο εδώ και μισή ώρα πρώην μου αγνοούσε και του φαίνονταν ντοκιμαντέρ παραγωγής του Esquire; Να πιω και τα σφηνάκια που θα κεράσει ο μπάρμαν με το κοκαλωμένο από το τζελ μαλλί, που έχει καιρό να με δει γιατί χάθηκα τελευταία, όμως είχα καλή δικαιολογία, αγάπησα βλέπεις έναν εναλλακτικό τύπο που με έλεγε κακομαθημένη και κομφορμίστρια και απροβλημάτιστη.
Αγάπη μου, ένα μεσημέρι με ήλιο, μου ανακοινώθηκε ότι με αφήνει για μια άλλη, χωρίς να θελήσει να με συναντήσει, στερώντας το δικαίωμά μου για ακρόαση, απολογία, δεκατέσσερα λεπτά μουδιασμένης στιχομυθίας ήταν αρκετά για να με ξεφορτωθεί μια και καλή εμένα το βολεμένο παλιοκόριτσο κι ούτε ένα χατίρι δε μου έκανε ποτέ. Έχω αρχίσει να θυμώνω στ’ αλήθεια.
Δική σου,
Ντολόρες